Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

str. Pain

Δεν ειμαι εδω..Πουθενα! Χαθηκα.. Δεν βρισκω τα βηματα μου.. Ενα απεραντο σκοταδι και εγω κοιταζω! Κοιταζω πισω και βλεπω το παρελθον μου,ολους και ολα! Μπροστα ειναι το μελλον,και διπλα μου το παρον! Ενα παρον γεματο πονο..Καθομαι και περιμενω αυτο το κατι που μπορει να μου αλλαξει τη ζωη,αλλα μαλλον εχασε το δρομο.. Χανομαι και εγω με την σειρα μου στα στενακια του μυαλου μου..Ψαχνω για μια συγκεκριμενη οδο..Οδο Πονου.. Σκεφτηκα αν κατσω στη μεση της και φωναξω με ολη τη δυναμη της φωνης μου και της σκεψης μου, ισως και να λυτρωθω.. Χαζη σκεψη τελικα..... Εχω πολυ προσπαθεια ακομα...

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008


Μετα απο τοσο καιρο απουσιας σκεφτηκα να κανω και παλι την παρουσια μου αισθητη..

Νιωθω απεχθια και φοβο.. Θυμο και πονο.. Οργη και δακρυα στο προσωπο μου... Δεν υπαρχουν λογια.. Μονο πραξεις απανθρωπιας,μαλλον ξεχασαμε την εννοια αυτης της λεξης..Μεταλλαχτηκαμε! Μαλλον δεν υπηρξαμε ποτε ανθρωποι στ'αληθεια.. Ντροπη και λιγο σαλιο στις ασπιδες τους απολους μας..
Καληνυχτα..

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Cute!



Απλα μου αρεσε...Καλο μηνα χωρις ασχημες σκεψεις...

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

??


Κοσμος γεματος απο ψεμα και αχαριστια... Ποσο υπαρχει ακομα?
Ποτε θα γινουν ολα καλυτερα?
Aναρωτιεμαι εδω και μερες..
Αναρωτιεμαι εδω και χρονια..
Καμια απαντηση ομως..
Και ειναι τραγικο! Θελω αυτο που εχετε! Μια λεξη δηλαδη : ελευθερια
Για αυτη που δεν παλεψα ποτε και ισως μια φορα να δικαιουμαι να το κανω.. Ματαια.. Ολα ζουν σε ενα χαος και με εχουν παρει και εμενα μαζι τους.. Με το ζορι ! Δεν το ηθελα να συμβει παλι.. Θελω να με πιστεψεις! Για μονο μια φορα! Και θα γινουν ολα καλα! Το υποσχομαι! Δεν σε μισω τοσο πολυ εαυτε μου! Απλα εχω μεινει στην προσπαθια συμφιλιωσης μαζι σου.. Αρκει να πιστεψεις... Σε εμενα! Μονο σε μενα.. Γιατι κανεις αλλος δεν νοιαζετε οσο εγω για σενα.. Μπορει να μην το δειχνω αλλα ισχυει! Μαζι ισως και να κανουμε μικρα θαυματα! Σευχαριστω που υπαρχεις ακομα και δεν με εχεις εγκαταλειψει..

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Keep Bleeding...


















Χανομαι σε λεξεις που παραξηγουνται απο μονες τους! Ναι! Με πιανει πολλες φορες.. Προσπαθω να το αποβαλλω.. Αλλα εχει γινει πληγη μεσα μου πλεον! Που οσο και να επουλωνεται παντα ξανανοιγει και νιω8ω μια σταλα αιματος στο μαγουλο μου και καταλαβαινω οτι ειναι το δακρυ μου.. Ξανα και ξανα! Σαν να μην αλλαζει τιποτα..Σαν να βρισκεσαι παγιδευμενος στις ιδιες καταστασεις για χρονια ,ισως και για παντα! Να θελεις να ξεφυγεις αλλα καποιος να σε κραταει απο τα ποδια και να σε τραβαει προς την θαλασσα για να σε αναγκασει να το κανεις!Να πνιγεις.. Θα σε παρατησει εκει για να το κανεις μονος σου , για να μην μπορεις να τον κατηγορισεις μετα για φονο! Βουλιαζεις ,πας στον πατο αλλα εισαι ηρεμος.. Γιατι το εχεις ξαναζησει αυτο το ονειρο-εφιαλτη πολλες φορες.. Και ξερεις οτι η μαγικη λεξη χρονος θα ερ8ει και 8α σε σωσει ξαφνικα..

Κυριακή 10 Αυγούστου 2008

Σημερα...Αυριο...Χθες...


Ενα απρομαυρο τοπιο το βλεμμα σου σημερα...
Ενα μαυρο ευχαριστω η συγγνωμη σου χ8ες...
Ενα γκρι γελιο η ανασα μου αυριο.....

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

..Στη μοναξιά του σκοταδιού μικρή Σελήνη δάκρυσε..


"Φεύγω και σε παίρνω μαζί μου. Θα θυμάμαι πάντα τα βουρκωμένα τούτη την ώρα μάτια σου, το θλιμμένο βλέμμα σου. Ποιος ξέρει τι είν΄αυτό που αποφασίζει τώρα για λογαριασμό μου!
Φεύγω αλλά να ξέρεις θα σ' αγαπώ πάντα.

Όταν βραδιάζει εκεί που πάω, το φεγγάρι θα 'ρχεται προς εσένα κι εγώ κάθε βράδυ θα τ' ακολουθώ, θα παίρνω το δρόμο του φεγγαριού και θα πέφτω στην αγκαλιά σου".


Ο δρομος του φεγγαριου-Ομηρος Αβραμιδης

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Ο Ρωμαιος αγαπα τυφλα...


"....Περιπλανηθηκα τοτε στα σοκακια και αρχισα να νιω8ω καλυτερα για ολα αυτα που δεν πετυχαν,για τα ανεκπληρωτα,τα ερμα,ενιωσα υπεροχα μεσα στη 8λιψη μου,με αγγιξε το φως των ποιητων ,με ελουσε η τελεια γοητεια της απογοητευσης. Μαζεψα τον εαυτο μου σαν εναν παλιο καλο με8υσμενο φιλο που παραληρει και τρεκλιζει, τον εστησα στα ποδια του και του ειπα να στηριχτει πανω μου , δεν προκειται ποτε ,φιλε, να σε προδωσω ,μα 8α σε προδωσουν οι αλλοι.
Σφιχταγκαλιασμενοι φυγαμε απο κει. Μα παρολους τους ορκους , μολις στην γωνια τον προδωσα. Αρχισε να με τρωει η μανια του επιτακτικου και ανολοκληρωτου πο8ου γι'αυτην. Μονο να με αφηνε να την αγγι3ω και να την βαρε8ω , να πεσω πανω της και να την κατασπαρα3ω , να 3υπνισω μια μερα διπλα στο μα3ιλαρι της , τα ψιχουλα απο το πρωινο της να ενοχλουν τα φρεσκα σεντονια μου , η ανασα της να μυριζει απο τα ο3εα του στομαχου , τα ματια της βα8ουλωμενα και σκοτεινα γιατι 8α εχει καταλαβει πως δεν την αγαπω πια..
Να την απομυ8οποιησω και να λυπαμαι γιατι ηταν λιγοτερη απο τις προσδοκιες μου.
Μπορει και αυτο να μην γινοταν ποτε , μα να 3υπνουσα διπλα της με τους χτυπους της πρωτης φορας και με την δια8εση να φοραω τον καλυτερο εαυτο μου. Ολα ειναι πι8ανα , δυνα τες εκβασεις της προσωπικης μας ιστοριας..."

Ο Ρωμαιος αγαπα τυφλα- Αννα Κοκκινιδου

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Φιλα με!.......



Τρεχω!
Αλλα δεν σε βλεπω πουθενα...

Σε βλεπω!
Αλλα εσυ οχι,ειμαι απαρατηρητη...

Σε αγγιζω!
Αλλα δεν με αισθανεσαι,ειμαι αϋλη...

Σε φιλαω!
Αλλα ουτε την αγαπη μου νιωθεις,ειμαι στεναχωρημενη...

Τρεξε!

Δες με!

Αγγιξε με!

Φιλα με!.......

Just choose a color!


I dream my painting

And then I paint my dream ....


Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

..Life..


A moment in a million years_Scorpions

The lights are slowly fading down
There's no one else, just you and me
Nothing ever changed
I see your faces in the crowd
It seems I know each one of you
For all my life
I wish this night could last forever
But it's time to go
I saw you laugh, I saw you cry
All for one and one for all
Nothing ever changed
The way you sang just blew my mind
It gave me chills from head to toe
What a glorious night
To me it could have lasted forever
But it's time to go

A moment in a million years
Is all I've got for you
A moment in a million years
To make some dreams come true
A moment that I won't forget
Until the day I die
A moment in a million years
Called life

The bus is waiting right outside
To hit the road and once again
I leave you all behind
I chase another dream tonight
And by the time you'll be home
I'll be far away
I wish this night could last forever
It's time to go

A moment in a million years
Is all I've got for you
A moment in a million years
To make some dreams come true
A moment that I won't forget
Until the day I die
A moment in a million years
Called life

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

..Flying...


Μερικες φορες το νιωθεις! Ναι,εισαι σιγουρος! Πετας!!! Ομως την ωρα της συνηδητοποιησης νιωθεις να σου φευγει η ψυχη προς τα πανω ενω εσυ πεφτεις και προσγειωνεσαι με τα μουτρα στο εδαφος..... Ησουν σιγουρος οτι τα ειχες καταφερει αλλα τελικα για ακομη μια φορα βρισκεσαι ανασκελα και κοιτας το απεραντο γαλαζιο του ουρανου... Ειναι τοσο ηρεμος που σχεδον νιωθεις και εσυ αυτη την ηρεμια να σε διαπερναει απο της πατουσες σου μεχρι και την τελευταια τριχα των μαλλιων σου... Και εκει ειναι που καταλαβαινεις οτι πρεπει να σηκωθεις και να προχωρησεις...


Flying_Anathema

Started a search to no avail

A light that shines behind the veil trying to find it
And all around us everywhere
Is all that we could ever share if only we could see it
Feel there's truth that's beyond me
Life ever changing weaving destiny

And it feels like I'm flying above you
Dream that I'm dying to find the truth
Seems like your trying to bring me down
Back down to earth back down to earth


Layers of dust and yesterdays
Shadows fading in the haze of what I couldn't say
And though I said my hands were tied

Times have changed and now I find I'm free for the first time
Feel so close to everything now
Strange how life makes sense in time now


And it feels like I'm flying above you

Dream that I'm dying to find the truth

Seems like your trying to bring me down
Back down to earth back down to earth
Back down to earth back down to earth

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

..I will wait....




...Και ετσι λοιπον,νιωθω μια αλλη..Μια αλλη που νοιαζεται.. Οχι που νοιαζεται για τους αλλους,οχι οχι! Το κανω χρονια αυτο και δεν ειδα τιποτα καλο γυρω μου..
Μια αλλη , λοιπον, που νοιαζεται για τον εαυτο της που τοσο ειχε ξεχασει οτι υπαρχει! Το πηρα αποφαση! Πλεον δεν προκειτε να χαλαστω για κανεναν ! Θα κανω οτι περναει απο το χερι μου για να ειμαι καλα ΕΓΩ! Ναι εγω!

Δεν ειναι πολυ αδικο οταν δεν πραγματοποιουνται τα ονειρα μας? Αυτα που μας κραταγανε συντροφια οταν ειμασταν μικροι και που με την φαντασια μας κατα καποιο τροπο τα ζουσαμε!Ομως μενουν μονο μια πολυ ομορφη φαντασια! Μεχρι εκει... Τιποτα παραπανω! Αδικο..Πολυ αδικο....

Ναυαγησα.. Ναυαγησα στο νησι του μυαλου μου και δεν μπορω να βρω τον τον τροπο για να σωθω..! Και τωρα?? Τι θα κανω?? Πως θα βγω απο δω? Το βρηκα! Θα κατσω μεχρι να ερθει καποιος να με σωσει!!! Θα περιμενω... Θα σε περιμενω....



Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

The End..........


Τελος!!! Ως εδω ηταν! Τα βαρεθηκα ΟΛΑ! Την ιδια μου την ζωη.. ΓΙΑΤΙ να μην γινετε ΠΟΤΕ κατι 'καλο'?????.....

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Shroud of false..


"We are just a moment in time,
A blink of an eye,
A dream for the blind,
Visions from a dying brain,
I hope you don't understand.."

anathema

Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

..To πιο ομορφο και το πιο θλιβερο τοπιο του κοσμου..




"Αυτό είναι, για μένα, το πιο όμορφο και το πιο θλιβερό τοπίο του κόσμου. Είναι τα ίδιο με το τοπίο της προηγούμενης σελίδας, όμως το σχεδίασα ακόμη μια φορά για να σας το δείξω καλύτερα. Σ' αυτό εδώ το μέρος εμφανίστηκε ο μικρός πρίγκιπας, κι ύστερα χάθηκε. Κοιτάξτε όσο μπορείτε πιο προσεχτικά τούτο το τοπίο, έτσι ώστε να 'σαστε σίγουροι πως θα το αναγνωρίσετε αν κάποια μέρα ταξιδέψετε στην Αφρική, μέσα στην έρημο. Και αν τύχει να περάσετε από 'κει, πολύ παρακαλώ σας, μη βιαστείτε, περιμένετε λίγο, ακριβώς κάτω απ' τ' αστέρι! Αν τότε ένα παιδί έρθει κοντά σας, αν γελάει, αν έχει κατάξανθα χρυσά μαλλιά, αν δεν απαντάει όταν του κάνετε ερωτήσεις, θα μαντέψετε με σιγουριά ποιος είναι. Τότε φανείτε ευγενικοί! Μην μ' αφήσετε στην τόση μου θλίψη: γράψτε μου γρήγορα πως ξαναγύρισε..."


Mικρος Πριγκιπας

Smell of memories...



Περπαταω και χανομαι..Δεν ξερω τι γινετε,ολα αλλιωτικα,ολα διαφορετικα..Σαν ονειρο γλυκο και σαν εφιαλτης ασπρομαυρος..
Φοβαμαι..Λαθος χειρισμοι που καταληγουν σ'αυτους τους ασπρομαυρους εφιαλτες..
Θυμαμαι..αλλα η θυμηση σου με κανει να ξεχναω..Ξεχναω ποια ειμαι..Ξεχναω ποια ηταν τα ονειρα μου και ποιες οι προσδοκιες μου..Ολα γυρω μου ειναι τοσο ασχημα για την ομορφια τους..Τοσο ξεχασμενα για την θυμηση τους..
Περναω τον δρομο και μου μυρισε εσυ! Εσυ που εκανες την μυρωδια σου να υπαρχει μεσα μου για πολυ καιρο..Χρονια.. Και δεν προκειτε να με εγκαταληψει ποτε..Ισως ειναι το μονο απο σενα που δεν με αφησε.. Το μονο απο σενα που με αγαπησε πραγματικα.. Το μονο απο σενα που οταν χωριζομασταν μετα την συναντηση μας ενιωθα οτι αυτο μονο ειναι προθυμο να με ακολουθησει..Μονο αυτο..Η μυρωδια σου που με προστατευε.. Χωρις να το ξερεις.. Ετσι,την επαιρνα αγκαλια ,της εδινα ενα φιλι και γυρνουσαμε μαζι..

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

...Cries....


.....Και εκει που λες οτι εισαι δυνατος ,εκει αρχιζεις να κλαις...
Προσπαθεις να σκεφτεις αλλα δεν τα καταφερνεις...Χρειαζεται τεραστια προσπαθεια για να πεις κατι καλο για την ζωη σου..Για σενα... Ολα μαυρα..Καταμαυρα.. Και εσυ στο κενο απλα καθεσαι και τα παρατηρεις.. Παρατηρεις χωρις να κανεις τιποτα.. Απολυτως τιποτα.. Μονο κλαις κλαις κλαις...
Ποσες φορες εχω κλαψει?
Ακομα αναρωτιεμαι.. Απειρες παντως..
Χωρις νοημα..Απλα ξεσπαω..
Ξεσπαω για ολα..Για τα παντα..Τιποτα δεν ειναι αισιοδοξο και τιποτα δεν ειναι καλο.. Ενα ασπρομαυρο συννεφο απο πανω μου που με ακολουθει για παντα..Απο την στιγμη που γεννηθηκα και πολυ πιθανο μεχρι και την στιγμη που θα ξεψυχαω...
Μερικα πραγματα δεν αλλαζουν..Δεν προκειτε να αλλαξουν ποτε!
Παντα θα σε περιμενουν στη γωνια οταν θα επιλεξεις να στριψεις απο τον ομορφο δρομο στον οποιο βρισκεσαι και να σε τσακιζουν..Αυτη ειναι η μοιρα πολλων ανθρωπων..
Προσπαθω να γινω φιλη με τα δακρυα μου,αλλα δεν με θελουν για παρεα..Μου λενε οτι με φοβουνται..Θελω να τους πεισω οτι ειμαι καλος ανθρωπος αλλα δεν με πιστευουν..
Και ετσι συνεχιζουν την πορεια τους προς το μαγουλο μου..

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Something new..


Ας με καλως ορισω λοιπον και ας μου ευχηθω καλες σκεψεις...
Κατι καινουργιο αρχιζει..Μια καινουργια αρχη σημαινει πολλες φορες και ενα τελος..
Ασπρομαυρο τελος..
Λιγες φορες μας ερχονται αυτα που αξιζουμε..
Φοβομαστε..Δισταζουμε..
Ομως μας σπρωχνει το αορατο αερακι που το λενε μοιρα και μας πηγαινει μπροστα..
Αρκει να εκμεταλλευτουμε σωστα αυτα που θα πεσουν στα χερια μας...
Ας τα δουμε αισιοδοξα ολα πλεον.......
Κατι μπορει να πετυχουμε απο το τιποτα!