Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Non-sound help..


Ασπρομαυρα βλεμματα॥Παντου! Μας εχουμε κανει ακαρδους॥ Ακουμε "βοηθεια" και αλλαζουμε δρομο με ξαφνικη καλπαζουσα βαρηκοΐα.. Και ομως, ποσο αναγκη μας ειχε το στομα που φωναξε?
Κριμα.. Μονο αυτη η λεξη μου εχει κολλησει στο κεφαλι μου! Που θα φτασουμε? Ποσο πιο κατω μπορουμε να παμε?

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Freedom-Uhuru...


"..Φοβαμαι πως ο καθενας μας ενιοτε εθελοτυφλει..Πιστευει πως ειναι ελευθερος.. Ο φοβος σκεπαζει τα παντα.. Δεν αφηνει καμια διεξοδο.. Ισοπεδωνει τις ηθικες αξιες,την ιδιαιτεροτητα των αισθηματων .Ομαδοποιησε τα αισθηματα και εγραψε την ιστορια του συνολου.. Ενω ολοι νιωθουμε το ιδιο ασχημα απεναντι στο κακο , αδυνατουμε να το αντιμετωπισουμε ομαδικα. Η μοναξια και η απογνωση ειναι τα πιο εντονα στοιχεια της τραγικοτητας των ανθρωπων.. Πιστευω πως εχουμε ακομα τη δυνατοτητα να διαλεξουμε.."

"...Αναρωτιεμαι γιατι οτιδηποτε αγνωστο πρεπει να ειναι ενα κακο και οχι μια προκληση . Αγνωστο ο εαυτος μου,οι ανθρωποι γυρω μου , αγνωστο το μελλον.. Το πραγματικο κακο ειναι το αγνωστο που δεν προσπαθω να ανακαλυψω..Γιατι επαναπαυομαι.. Γιατι φοβαμαι..."

"...Στο ακουσμα της λεξης αγνωστο, ο ανθρωπος απειλειται.. Νιωθει ανυπερασπιστος, προσπαθει να βρει σανιδα σωτηριας.. Το αγνωστο θα ειναι παντα αγνωστο,αυτο δεν αλλαζει.. Το υπερτατο αγνωστο στη ζωη μου ειναι ο θανατος.. Καθε φορα που το σκεφτομαι τρομοκρατουμαι.. Αισθανομαι αβοηθητη.. Περιμενω καποιον να μου δωσει τη λυτρωση μου.. Τη σωτηρια μου.."


Αποσπασματα απο θεατρικη παρασταση "Uhuru"("ελευθερια")

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

thinking melody..


Μελωδια νοσταλγιας βγαινει απο τα πληκτρα του πιανου και ασυνηδητα μπαινω σε διαφορα δωματια του μυαλου μου.. Σε ξεχαμενα δωματια.. Ομως σε μερικα δεν θυμαμαι που ειναι το κλειδι τους.. Ισως και να μην θελω να θυμαμαι..
Θελω να βγω ,να περπατησω στη βροχη , να με χαϊδεψουν οι σταγονες της.. Να με παρει αγκαλια ο ανεμος και να με παει στο πιο ομορφο μερος.. Γεματο χρωματα και φως ..Και καπου εκει να φανεις.. Να δω τα ματια σου να με κοιτανε .. Να ανατριχιασει ολο μου το κορμι και ολο μου το ειναι.. Να με πλησιασεις και χωρις να πεις λεξη να με παρεις τη πιο μεγαλη αγκαλια που μπορεις..Να μου χαμογελασεις και απλα να εξαφανιστεις.. Μου ειναι αρκετο αυτο μεχρι να τελειωσει η παρτιτουρα των σκεψεων μου και του κομματιου..

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010