Bloody in the air..

Οι αναμνησεις οσο περνανε απο πανω μου τοσο μου γρατζουνανε την επιδερμιδα.. Πλεον ανηκουν στο παρελθον και εκει ειναι η θεση που τους αξιζει.. Ειναι ωρες ωρες που τις συμπαθω αθελα μου,αλλα παντα με πληγωνουν και φευγουν με το κεφαλι ψιλα και εμενα με αφηνουν αιμοφυρτη στο πεζοδρομιο μιας τυχαιας οδου.. Οι ανθρωποι δεν αλλαζουν,ουτε και εγω μαζι τους γιατι ισως να φοβαμαι το διαφορετικο και το απιαστο.. Ο καπνος του τσιγαρου μου κανει το τοπιο ασπρομαυρο και νιωθω μια σταλια κρυφου ενθουσιασμου.. Τελευταια τζουρα... ... Σβησιμο...

και καλη χρονια...