.....Και εκει που λες οτι εισαι δυνατος ,εκει αρχιζεις να κλαις...
Προσπαθεις να σκεφτεις αλλα δεν τα καταφερνεις...Χρειαζεται τεραστια προσπαθεια για να πεις κατι καλο για την ζωη σου..Για σενα... Ολα μαυρα..Καταμαυρα.. Και εσυ στο κενο απλα καθεσαι και τα παρατηρεις.. Παρατηρεις χωρις να κανεις τιποτα.. Απολυτως τιποτα.. Μονο κλαις κλαις κλαις...
Ποσες φορες εχω κλαψει?
Ακομα αναρωτιεμαι.. Απειρες παντως..
Χωρις νοημα..Απλα ξεσπαω..
Ξεσπαω για ολα..Για τα παντα..Τιποτα δεν ειναι αισιοδοξο και τιποτα δεν ειναι καλο.. Ενα ασπρομαυρο συννεφο απο πανω μου που με ακολουθει για παντα..Απο την στιγμη που γεννηθηκα και πολυ πιθανο μεχρι και την στιγμη που θα ξεψυχαω...
Μερικα πραγματα δεν αλλαζουν..Δεν προκειτε να αλλαξουν ποτε!
Παντα θα σε περιμενουν στη γωνια οταν θα επιλεξεις να στριψεις απο τον ομορφο δρομο στον οποιο βρισκεσαι και να σε τσακιζουν..Αυτη ειναι η μοιρα πολλων ανθρωπων..
Προσπαθω να γινω φιλη με τα δακρυα μου,αλλα δεν με θελουν για παρεα..Μου λενε οτι με φοβουνται..Θελω να τους πεισω οτι ειμαι καλος ανθρωπος αλλα δεν με πιστευουν..
Και ετσι συνεχιζουν την πορεια τους προς το μαγουλο μου..